ارتباط بصری پیش از تاریخ
اولین نشانه هایی که از انسان است در افریقا پیدا شده متعلق به 200 هزار سال قبل است. این نشانه ها متعلق به اوایل دوران پارینه سنگی تا دوران نو سنگی می باشد. از انسانهای اولیه افریقایی و اروپایی نقاشی هایی به جامانده که می توان از نقاشی های غار معروف لاسکو در فرانسه و آلتامیرا در اسپانیا نام برد. 
این نقاشی ها عموماً به رنگ سیاه بر روی دیوارها نقاشی شده اند که سایه هایی با رنگ زرد و قرمز نیز دارند. احتمال می روند این نقاشی ها که در آب راهه های زیر زمینی که پناهگاه انسانهای پیش از تاریخ می باشد، توسط انگشت و یا قلم موهای زبری که از ریشه گیاهان تولید شده ترسیم شده اند. گروهی بر این عقیده اند که این تصاویر نه سرآغاز نقاشی بر روی دیوار بلکه شروع پیام رسانی بصری توسط انسانهای غار نشین به یکدیگر می باشد، زیرا این تصاویر برای بقای حیات و مراسم آیینی و مفید ترسیم شده اند. اثر رد نیزه بر روی بدن حیوانات ترسیم شده بر روی دیوارهای غارها مبین آن است که از ترسیم این تصاویر استفاده کاربردی در مراسم آیینی و اعتقادی خود استفاده می کرده اند، و شاید از ترسیم این نقش ها بر ضربه زدن به این تصاویر توسط نیزه ایجاد احساس قدرت و برتری جویی در جنگ با این حیوانات را مد نظر داشته اند.
نمونه دیگر این تصویر نگاری های بصری که بیشتر از آنکه جنبه تزئینی داشته باشند جنبه مفهومی به خود گرفته و با توجه به اینکه گروهی از محققان معتقدند در زمان ترسیم این نگاره ها انسان امکان بیان کلمات قابل فهم ( به معنای امروزی ) را نداشته، می توان از کنده کاری هایی که در غارهای متعدد قابل رؤیت است نام برد. 
به عنوان مثال می توان طرحی که در غار لرتت فرانسه از یک گوزن و ماهی آزاد با دقت قابل ملاحظه ای بر روی شاخ گوزن حکاکی شده یاد کرد. البته گروهی از محققان معتقدند که تصاویر ترسیم شده در این غارها به دو دسته صورت نگاشت و مفهوم نگاشت تقسیم بندی می شود، به این معنی که گروهی نقاشی بدون مفهوم گرایی خاص و برخی تصاویری که نقاش آن در پی القاء مفاهیم خاص به ببینده بوده ترسیم می شده اند. هرچند که همان صورت نگاشت ها نیز خود منجر به اختراع خط گردید و در نهایت این تصاویر خود نمادهایی برای زبان گفتاری شدند و موجبات پیدایش گفتار و خط نگاری شدند.
مهد تمدن
سالیان دراز باستان شناسان می پنداشتند که سرزمین کهن بین النهرین مهد تمدن بوده ، تا این که اکتشافات اخیر نشان داد انسانهایی که در تایلند می زیسته اند، حتی در روزگار قدیمتر به کشتکاری و سفالگری اشتغال داشته اند. در میان رودهای دجله و فرات که از کوه های ترکیه خاوری سرچشمه می گیرد و از عراق کنونی می گذرد و به خلیج همیشه فارس می ریزد ، دشت حاصلخیزی گسترده است که زمستان مرطوب و تابستان گرم و خشک آن برای زندگی نوع بشر بسیار مناسب بود. در اینجا بود که انسان اولیه از زندگی بدون آسایش کوچ نشینی دست کشید و فرهنگ روستا نشینی را بنا نهاد. او در حدود سال 8000 ق.م. حبوبات و غلات وحشی را که به صورت خود رو می رویدند را کاشت، حیوانات را اهلی کرد و از سال 6000 ق.م. اشیائی از مس ساخت. آغاز دوران مفرغ از حدود سال 3000 ق.م. بود که با آمیختن مس و قلع ، ابزار و سلاح مقاوم ساخته و به اختراع چرخ منجر شد.
در اواخر هزاره چهارم ق.م. با پیدایش سومریان در بین النهرین فرهنگ روستایی به تمدن بالاتر جهش یافت، منشأ تاریخ سومریان به صورت معمای بزرگی باقی مانده است، آنان 3000 سال قبل از میلاد در بخش سفلای سرزمین حاصلخیز هلالی شکل ساکن شده بودند. همانگونه که شکوفایی فنون در بین النهرین برای آینده بشر جنبه حیاتی داشت، سومریان نیز در پیشرفت اجتماعی و فکری آینده بشر سهم بسزایی داشتند. سومریان خدایانی ساختند که در رأس آنها آنو، خدای برتر قرار داشت که خدای آسمان بود. بدین سان، نظام پیچیده ای از روابط خدا با انسان به وجود آمد. زندگی اجتماعی افرادی که در کنار هم می زیستند منجر به پیدایش شهر شد.
“اما در بین نو آوریهای متعدد سومری که بشر را در مسیر تمدن قرار داد، ابداع خط یک انقلاب فکری بود که بر نظم اجتماعی ، پیشرفت اقتصادی و شکوفایی فنی و فرهنگی بسیار تأثر گذاشت.”
تاریخ بین النهرین آکنده از یورشهای مهاجمانی است که بر این دشت حاصلخیز سرازیر شدند و بر ساکنان آن استیلا یافتند. اما فرهنگی که سومریان بنا نهادند به نوبه خود مهاجمان را مغلوب ساخت و سلسله های حاکم، تمدن گذشته را کامل کردند.اقوامی که طی تاریخ طولانی بین النهرین بر آن حاکم شدند عبارت بودند از آکادها، آشوریان، بابلیان، کلدانیان، همچنین پارسها از غرب و هیتی ها از شمال این سرزمین را تصرف کردند و تمدن بین النهرین را به فراسوی هلال حاصلخیز منتقل ساختند.
